روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که بجان من وتوست
119866: کل بازدید
5 :بازدید امروز
24 :بازدید دیروز
RSS
Atom
