روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که بجان من وتوست
120861: کل بازدید
15 :بازدید امروز
3 :بازدید دیروز
RSS
Atom
